Ayrıca gerekli şartları yerine getirilmeyen yıkanma, ne kadar itinalı yapılırsa yapılsın guslün yerine geçmez ve bununla cünüblükten kurtulmak mümkün olmaz. Cünüb olan kimse ilk fırsatta gusletmeye çalışmalıdır. Bu durumda ancak, içinde bulunduğu namaz vaktinin çıkmasına kadar müsaade vardır; daha fazla geciktirmesi günâh kazanmasına sebep olur.
Hadîsi şeriften, cünüp olan kişinin, cünüp olur olmaz hemen yıkanmasının farz olmadığı, gecenin sonuna kadar guslü tehir ve terk etmesinin caiz olduğu anlaşılmaktadır. Ancak gusülde acele etmek efdaldir. Resûlullah (asm) ümmetine bir kolaylık ve cevazına işaret etmek üzere guslü bazen gecenin sonuna kadar te'hir etmiştir. Cünüp olan kişinin, cünüp olur olmaz gusl etmesi farz değildir. (Süneni Ebu Davud Terceme ve Şerhi) Cünüp olan kimse, hemen yıkanmaz da, gusletmeyi namaz vaktine kadar tehir ederse, günahkâr olmaz. Muhıyt'te de böyledir. (Fetevayi Hindiyye)
Eğer, bu durum meleklerin eve girmesine engel olsaydı, devamlı melekle haşirneşir olan Resûlullah guslü geciktirmezdi. İçinde cünup bulunan eve meleklerin girmekten imtina etmelerinin hikmeti, cünübün namazdan ve Kur'ân okumaktan uzak olmasıdır. Cünüplükten ötürü yıkanmakta gevşeklik göstermek hayr ve berekete mânidir. (Süneni Ebu Davud Terceme ve Şerhi)
Âişe'den (ra), cünüblük halini kasdederek şöyle demiştir; "Resûlullah (asm) (bir şey) yemek veya uyumak istediği zaman abdest alırdı." (Müslim, hayz 27; Tirmizî, tahâre 107; İbn Mâce, tahâre 100) Abdest almaksızın yatmamak, imamlardan Evzâî, Ebû Hanîfe, Muhammed, Mâlik, Şafiî, Ahmed ibn Hanbel, îshâk ibn Râhûye, Abdullah ibn Mübarek ve daha başkalarının mezhebidir. Bâzıları emredilen abdesti, cinsî münâsebet ile hâsıl olan ezayı, yânî eller ile husûsî uzuvları yıkamağa hami etmişlerdir. Dâvûd Zahirî ile Mâlikîler'den bâzıları bunu vâcib görmüşlerdir
